K. Atkinson - Jej wszystkie życia

Kto nie chciałby mieć możliwości przeżywania swojego życia od początku, kiedy podwinie nam się noga? Niech to pytanie będzie wstępem do mojej opinii na temat książki „Jej wszystkie życia” Kate Atkison, o której, zanim po nią sięgnęłam, naczytałam się wiele pochlebnych i zachęcających opinii. Sam opis powieści mnie zafascynował i wiedziałam, że to tylko kwestia czasu, nim po „Jej wszystkie życia” sięgnę.

Ursula, która urodziła się zimowego wieczoru 1910 roku umiera zaraz po narodzinach, lecz jeszcze tego samego dnia rodzi się ta sama Ursula i zaczynamy poznawać historię jej życia. Życia, które daje jej szanse na to, aby w końcu przeżyć je tak jak należy.

Książka ta wciąga od pierwszej strony, ale wymaga, aby poświęcić jej największą uwagę i skupić się tylko na lekturze, bo wtedy wszystko jest łatwiejsze do zrozumienia i nie gubimy się w powieści. Kiedy siadałam nad „Jej wszystkie życia” nie wokoło nie miało znaczenia, liczyła się tylko powieść i czułam się jakbym była bocznym obserwatorem wszystkich wydarzeń, z zapartym tchem śledziłam losy Ursuli.

„Jej wszystkie życia” to powieść fenomenalna, od której ciężko się oderwać i która czyta się z wypiekami na twarzy. Czas poświęcony na lekturę książki Kate Atkinson to z czystym sumieniem mogę powiedzieć nie jest czasem straconym. Język książki był prosty i zrozumiały, co nie wiązało się z tym, że był kolokwialny. Bardzo podobało mi się to, że bohaterowie odnosili się do wielu autorów cytując ich dzieła.

Czytając „Jej wszystkie życia” bardzo często zastanawiałam się nad tym, co ja bym zrobiła, gdybym miała taką możliwość, gdybym mogła przeżyć swoje życie od nowa, naprawić błędy, wiedząc jakie były ich konsekwencje.

O tej powieści długo nie zapomnę, gdyż wywarła na mnie naprawdę pozytywne wrażenie. Polecam tę książkę, bo naprawdę warto się z nią zapoznać. Kiedy tylko znajdę trochę czasu, z przyjemnością usiądę ponownie do losów Ursuli.