Zakochani w Rzymie (To Rome With Love)

Woody Allen. Mój ulubiony reżyser i w końcu obejrzany jego film w kinie. Cóż, nie zawiodłam się na Zakochanych w Rzymie, choć i tak moim ulubionym filmie Allena pozostaje O północy w Paryżu.

Zakochani w Rzymie opisuje historię kilku ludzi. Leopolda Pisanerro (Roberto Benigni), który nagle staje się sławny i paparazzi nie opuszczają go na krok. Amerykanki Hayley (Alison Pill), która zakochuje się w przystojnym Włochu Micheangelo (Flavio Parenti), para planuje ślub, więc do Włoch przylatują rodzice Hayley (Woody Allen/Judy Davis). Młodego małżeństwa Antonio (Alessandro Tiberi) i Milly (Alessandra Mastronardi), którzy przybywają do Rzymu, by spotkać się z wujostwem Antonia, jednakże Milly postanawia zmienić nieco fryzurę, żeby lepiej wypaść przed wujostwem swojego męża i zabłądza. Przypadkiem trafia na plan filmowy, gdzie spotyka swojego ulubionego aktora (Antonio Albanese), w tym czasie do pokoju hotelowego Antonia i Milly przychodzi prostytutka Anna (Penélope Cruz), która z powodu braku Milly zaczyna udawać jego żonę. Do czynienia mamy jeszcze z młodym architektem Jackiem (Jesse Eisenberg), który mieszka i studiuje w Rzymie, poznajemy go w chwili, gdy do jego dziewczyny Sally (Greta Gerwig) przyjeżdża jej przyjaciółka - Monica (Ellen Page) - pomiędzy Jackiem, a Monicą dochodzi do romansu.

Stopniowo poznajemy wątki, które Allen przygotował w filmie Zakochani w Rzymie, najwięcej miejsca w opowieści zajmuje opowieść o trójkącie Monica - Jack - Sally, choć dla mnie najśmieszniejsze były perypetie młodego małżeństwa Antonio i Milly.

Po raz kolejny nie zawiodłam się na Allenowskiej produkcji, choć znalazłam w tym filmie wiele podobieństw do poprzednich filmów. Zakochani w Rzymie jest filmem wartym uwagi, choć zgodzę się, że za humorem Woody Allena trzeba po prostu przepadać. Tytuł filmu może nadawać nieco inne spojrzenie na film i sugerować coś innego, niż w rzeczywistości dostajemy. Jest to jednak film pełen humoru, bo Allen z klasą ośmiesza absurdy dzisiejszego świata.